niedziela, 6 stycznia 2019


RECENZJA „Postawić na szczęście” Anna Sakowicz


O autorce:
Anna Sakowicz (ur. 1972 r.) – absolwentka filologii polskiej, filozofii i edukacji filozoficznej na Uniwersytecie Szczecińskim oraz edytorstwa współczesnego na Uniwersytecie im. kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Uwielbia wędrówki po meandrach literatury, czarny humor oraz zabawę konwencją literacką. Mieszka w Starogardzie Gdańskim. Publikowała artykuły w prasie pedagogicznej.


O książce: 
Data wydania: 14 listopada 2018
Liczba stron: 352
Kategoria: literatura obyczajowa, romans
Cykl: Plan Agaty
Tom: 1
wydawnictwo: Edipresse


Opis książki:
„Agata to dziennikarka, która z powodu braku etatu w gazecie, zajmuje się blogowaniem. Pisze o mało atrakcyjnych pracach. Była więc już „babcią klozetową”, operatorem karuzeli i petsitterką. Jej młodsza siostra Pola od piętnastu lat porusza się na wózku inwalidzkim, jest wziętym grafikiem i koszykarką.

Agata zakłada się z młodszą siostrą, że w ciągu trzech lat schudnie, znajdzie męża i urodzi dziecko. Chce być jak Bridget Jones i powoli realizuje swój plan. Jednak nie jest to takie proste. Sprawy komplikują się po spotkaniu byłego chłopaka Emila…”


Agata to zdecydowanie pozytywnie zakręcona bohaterka. Kobieta jest dziennikarką, która nie pracuje w zawodzie (brak wolnego etatu), lecz zajmuje się blogowaniem. Jej pomysł na zaistnienie w blogosferze jest niezwykle kreatywny, a przy okazji pozytywnie wpływa na książkę. Mianowicie, główna bohaterka ma prawie 40 lat a na swoim blogu opisuje różne nieatrakcyjne prace w których podejmuje zatrudnienie na miesiąc. Jedno trzeba jej przyznać, w pracy nie zdąży się znudzić, czy też wypalić zawodowo! Podejmując kolejne zatrudnienia, jej życie toczy się bardzo dynamicznie, kobieta żyje ciągle w biegu i nie ma czasu (bądź szczęścia) w miłości.

Bardzo podoba mi się pomysł na tę książkę, oraz pewna bohaterka, czyli Pola. Jest to siostra Agaty, która porusza się na wózku inwalidzkim, a przy tym jest naprawdę niezwykle pogodną i energiczną postacią. Zakłada się z siostrą o to, że Agata w ciągu trzech lat schudnie, znajdzie mężczyznę życia i będzie miała dziecko. Uda się?

Książka, mimo wątków humorystycznych związanych z blogowaniem Agaty opowiada również o poważnych sprawach, czyli życiu osoby na wózku, relacjach rodzinnych. Motyw niepełnosprawności dał mi wiele do myślenia, zrozumiałam, że tacy ludzie też chcą czuć się atrakcyjni i nie być postrzeganie przez pryzmat swoich niedoskonałości. Ten temat jest trudny i naprawdę ciężko mi się wczuć w psychikę takiej osoby.

Uważam, że książka jest napisana bardzo dobrze, warsztat pisarki Anny Sakowicz jest na wysokim poziomie. Historia, którą przedstawiła autorka z pozoru wydaje się lekka, jednak niesie ze sobą przesłanie, które jest warte poznania. Powieść czytało mi się lekko, co jest w pełni zasługą plastycznego języka Pani Sakowicz, oraz ciekawie nakreślonej fabuły i dobrego skonstruowania bohaterów, zwłaszcza tych głównych.

Bardzo polecam i planuję sięgnąć po drugi tom tego cyklu.

1 komentarz:

Popularne posty