Poznaj autorkę - Daria Rajda

AKCJA – POZNAJ AUTORKĘ

Imię i nazwisko: Daria Rajda

1.     Jaka jest Twoja ulubiona książka/książki (maksymalnie trzy)?

Najbardziej cenię sobie twórczość Pani Lisy Gardner i uwielbiam wszystkie jej książki. Gdybym miała wybierać, myślę, że byłby to „Sąsiad”, gdyż ta książka była moim pierwszym spotkaniem z tą autorką. Ogólnie uwielbiam czytać thrillery, horrory oraz kryminały, a więc jest to zupełnie inny klimat niż to, co sama tworzę. Cenię sobie również książkę „Mały Książę”, do której zawsze wracam, za każdym razem odrywając siebie na nowo.

2.     A ulubiona piosenka?

Uwielbiam wszystko, co hiszpańskie J Trudno byłoby mi wybrać jedną konkretną piosenkę. Obecnie jestem na etapie Jennifer Lopez & Marc Anthony „Olvidame y pega la vuelta”  oraz Dvicio „Enamorate”.

3. Jakie jest Twoje najpiękniejsze wspomnienie?

Odkąd pamiętam, gdy byłam jeszcze małą dziewczynką zawsze miałam dwa marzenia. Pierwszym z nich było wydanie książki, a więc najpiękniejszym wspomnieniem była dla mnie chwila, gdy po raz pierwszy trzymałam ją w ręku, bowiem trzymać w ręku SWOJĄ książkę jest czymś naprawdę niesamowitym, bezcennym. Drugim pięknym wspomnieniem jest dla mnie moment, gdy pierwszy raz pojechałam do Hiszpanii. Marzyłam o tym od dziecka, jednak nigdy nie miałam możliwości aby się tam znaleźć. Ten krótki czas, jaki wtedy tam spędziłam był dla mnie pełen magii, a  jeszcze bardziej magiczne było to, że oba marzenia spełniły się tego samego roku J.

4. Kim jest osoba, która najbardziej Cię inspiruje?

Taką osobą jest moja babcia i mama. Babcia ­­– ponieważ zawsze marzyła o tym aby się uczyć, podróżować, jednakże los potoczył się jej tak, że nie mogła spełniać tych pragnień, w pełni poświęcając się trójce rodzeństwa i gospodarce, na której została sama w wieku kilkunastu lat. To babcia najpiękniej cieszy się, ze wszystkich moich osiągnięć i spełnianych marzeń. Gdy myślę o tym, jak wiele spraw nie mogła uczynić, zobaczyć, osiągnąć, a jednocześnie jak bardzo tego pragnęła, zawsze myślę sobie, że choć ona już nie może, to ja mogę to zrobić dla niej, aby była dumna, aby moimi oczami zobaczyła to, czego sama nie mogła. A moja mama dlatego, że zawsze bardzo mnie wspiera i to dzięki niej zrozumiałam, że nigdy nie warto się poddawać i że czasami to co jest dla nas porażką, może okazać się pierwszym krokiem do sukcesu. Dzięki tej wiedzy myślę, że jestem silniejsza.

5. Jak zaczęła się Twoja przygoda z książkami, zarówno czytaniem, jak i pisaniem?

Jakkolwiek by to nie zabrzmiało wpływ na moją przygodę z pisaniem miał Pan Krzysztof Hanke (serialowy Bercik z serialu „Święta wojna”). Gdy byłam dzieckiem niespecjalnie przepadałam za tym serialem i niejednokrotnie irytowałam się, gdy byłam skazana na wspólne oglądanie go z moją babcią. Jak zatem możliwe, że właśnie ten serial miał wpływ na to, co robię teraz? Pewnego razu był odcinek, w którym Bercik postanowił napisać książkę. Wówczas po raz pierwszy pomyślałam sobie, że przecież ja również mogłabym napisać. Pamiętam, że tekst zawierał zaledwie kilka stron w zeszycie i był o dziewczynce, która wyjechała z rodzicami do Szwecji. Do dzisiaj nie rozumiem, dlaczego Szwecja, a nie moja ukochana Hiszpania.. Była to zatem moja pierwsza mała „powieść.”. Wcześniej pisałam tylko wiersze, jednak od tamtej chwili zaczęłam pisać dłuższe teksty do przysłowiowej „szuflady” i dzisiaj czasami lubię do nich wracać. Czytać natomiast uwielbiałam odkąd tylko nabyłam taką kompetencję i do dziś pamiętam „Oto jest Kasia”, bo to właśnie ona obudziła we mnie miłość do czytania.

6. Czy wydarzenia, które wydarzyły się w Twoim życiu wpływają na to o czym piszesz?

Staram się oddzielać moje życie prywatne od tego, co tworzę, a więc myślę, że wydarzenia z życia nie mają wpływu na treść, chociaż często przemycam moje drobne upodobania do książki. W mojej książce „Wczorajsza róża” takich drobnostek jest sporo, jak np. opis draceny, która stała u mojej babci w domu, preferencje bohaterki co do kawy, czy opis słońca, który tak naprawdę opisuje moją przyjaciółkę, do której odkąd pamiętam zwracałam się „słoneczko” i wiele innych. W II części z kolei pojawi się pełen opis mojego faktycznego, bardzo zabawnego przeżycia z dzieciństwa.

7. Gdybyś mogła zamieszkać w dowolnym miejscu na Ziemi – gdzie by to było?

Bezsprzecznie była by to Hiszpania. Uwielbiam ludzką mentalność, jaka tam panuje, piękne widoki i oczywiście JĘZYK HISZPAŃSKI, w którym jestem zakochana do granic możliwości i który solidnie szlifuję.

8. Gdybyś miała milion złotych, co byś z nim zrobiła?

Znając mnie napadłabym na księgarnie kupując kryminały za kryminałami i kolejne książki z ćwiczeniami z języka hiszpańskiego. Jednak wcześniej należałoby chyba kupić solidną szafę, aby pomieścić to wszystko. Później, gdy przestałabym już myśleć o sobie, zapewne moim celem stałyby się schroniska dla zwierząt.

9. Skoro życie jest takie krótkie, dlaczego nie robimy tylu rzeczy, które lubimy?

Może byśmy robili, gdybyśmy mieli czas pomyśleć, co tak naprawdę lubimy? Hm.. no właśnie –  czas.. Myślę, że ludzie są za bardzo zagonieni i zajęci wyższymi celami, przez co zapominają o przyjemnościach. Nie wystarcza nam czasu, pieniędzy, a czasami motywacji, aby spełniać swoje pragnienia. Zawsze jest coś ważniejszego, zawsze coś trzeba. Może to właśnie kolejny powód, z jakiego uwielbiam tak Hiszpanię? Tam ludzie mają zupełnie inne podejście, choć czy na dłuższą metę byłoby ono właściwe, trudno powiedzieć J.

10. Co robisz, gdy nikt nie patrzy? (To pytanie ma charakter typowo humorystyczny😊)

Włączam ulubioną muzykę, wkładam słuchawki do uszu i tańczę wciągając w to moją labradorkę. Jednak jako, że oczywiście mój taniec raczej nie przypomina nic, czym można byłoby się pochwalić (bo uwielbiam się przy tym raczej nieźle powygłupiać) to zawsze dla pewności zamykam drzwi w pokoju na klucz, aby przypadkiem podczas gdy ja nie będę słyszała i nie zauważę –  ktoś nie wszedł do pokoju podziwiać moje wyczyny artystyczne.

Bardzo dziękuję za możliwość „przepytania” Cię. Mam nadzieję, że pytania nie były problemowe. 

Życzę wszystkiego dobrego!