Książki takie jak my

RECENZJA „Gaming house” Dominika Smoleń

O książce:

Data wydania: 21 maja 2019

Kategoria: literatura obyczajowa, romans

Wydawnictwo: Wydawnictwo WasPos

Opis książki:

„Jeden dom. Ośmioro przyjaciół, którzy są geekami komputerowymi. Przygody, które potrafią rozbawić do łez.

Kiedy grupa znajomych zdecydowała się zamieszkać razem, nie zdawała sobie nawet sprawy z tego, jak wiele rzeczy może nie wyjść po ich myśli i jak wiele dramatów może zawitać do ich życia. Jak każdy jednak wie - na przyjaciół zawsze można liczyć. Pytanie tylko - czy na tych też?

"Gaming house" to wspaniała, lekko humorystyczna historia, która wprowadzi w Wasze życie wiele uśmiechu. Dajcie jej szansę i pozwólcie zanurzyć się w wir prawdziwej miłości i ponadczasowej przyjaźni.”

Moja opinia:

„Nie od dziś było wiadomo, że kobieta jest kimś nieobliczalnym.”

Pewnie nie wiecie, ale od czasu do czasu gram w gry, a raczej grę online. Dlatego zaciekawiła mnie powieść o młodych ludziach, których autorka osadziła właśnie w tym gamingowym świecie.

Niemniej, było to moje pierwsze spotkanie zarówno z tą autorką, jak i z taką tematyką w literaturze. Dlatego mogłam „zaliczyć” podwójny debiut.

Książka opowiada o ośmiu osobach, które żyją w jednym domu. Zachodzą między nimi różne relacje począwszy od przyjaźni aż po miłość. Młodzi ludzie spędzają czas głównie na beztrosce, zabawie, jak i tytułowej grze. Postacie jakie stworzyła autorka są zupełnie różne, co zdecydowanie wpłynęło na korzyść tej powieści. Tak różnorodne osobowości tworzą prawdziwą mieszankę wybuchową i stanowią ciekawą paczkę znajomych.

Naprawdę ta odmienność mnie zaskoczyła, zważywszy na to, że mamy tu skrajności względem orientacji seksualnych, czy też związków. Niektórzy wolą sformalizowane, inni luźne relacje. W powieści pojawiają się również rodzeństwa, które stanowiły chyba najciekawsze z osobowości.

Narracja prowadzona z perspektywy pierwszoosobowej każdego z bohaterów dobrze pozwoliła mi się wczuć w klimat tego szalonego domu, w którym znajdziecie dużo dobrego humoru. Niemniej, bywały momenty w których się gubiłam w relacjach między bohaterami. Zważywszy na to, że jest ich ośmioro i autorka pokusiła się w każdym przypadku o narrację pierwszoosobową to było to nie lada wyzwaniem. W każdym razie, pomocna była kartka i długopis, co pozwoliło mi na tworzenie portretów psychologicznych poszczególnych bohaterów i zapisywanie ich powiązań między innymi postaciami. Polecam takie rozwiązanie, może się przydać.

„Gaming house” to powieść o relacjach między młodymi ludźmi, o ich postrzeganiu świata, wchodzeniu w dorosłość. Każdy z bohaterów ma na swojej drodze jakieś przeszkody do pokonania, które wydają się bardzo autentyczne i odpowiadają tej grupie wiekowej. A wszystko to łączy wspólna gra, w którą grają bohaterowie.

Podoba mii się to, że autorka zamieściła słownik, który pomoże wejść w ten świat laikom. Nie znam tej gry, nie zaciekawiła mnie, niemniej, mogłam się dowiedzieć na czym ona polega.

Książka nie jest schematyczna, jest czymś nowoczesnym na rynku wydawniczym, dlatego polecam się z nią zapoznać.