Książki takie jak my

RECENZJA „Wiele powodów, by wrócić” Augusta Docher

O książce:

Data wydania: 15 kwietnia 2019

Liczba stron: 352

Kategoria: literatura młodzieżowa

Cykl: Najlepszy powód, by żyć

Tom: 2

Wydawnictwo: OMGBooks

Opis książki:

„Czy pierwszą miłość można przeżyć drugi raz?

Marcel po wypadku nie odzyskuje przytomności. 

Dominika jest zdruzgotana – zamiast układać sobie życie z ukochanym, spędza długie godziny w szpitalu, czuwając przy jego łóżku. Heroicznie walczy o każdy oddech Marcela i nie traci nadziei, że ten pewnego dnia do niej wróci. Chwila, w której chłopak budzi się ze śpiączki, jest jedną z najszczęśliwszych w jej życiu. 

Radość błyskawicznie zamienia się w rozpacz, gdy Dominika odkrywa, że Marcel nie pamięta ostatnich dwóch lat. 

Czy łączące ich niegdyś uczucie okaże się silniejsze od zapomnienia?

Czy ktoś, kto odszedł tak daleko, znajdzie powód, by wrócić?”

Moja opinia:

„Wiele powodów, by wrócić” jest bezpośrednią kontynuacją powieści „Najlepszy powód, by żyć” i polecam czytać te książki razem.

Pierwszy tom, w którym poznałam Dominikę i Marcela bardzo mi się podobał. Ich relacja jest bardzo dynamiczna, związek jest taki typowo młodzieńczy, burzliwy. I chociaż łączy ich naprawdę głębokie uczucie, które umocniło się podczas trudnych przeżyć, to ich sielskie życie ciągle zostaje wystawiane na próby.

Tym razem autorka rzuca na nas prawdziwą bombę, bowiem Marcel ulega poważnemu wypadkowi samochodowemu, czego konsekwencją jest zapadnięcie w śpiączkę. W końcu chłopak się budzi i mogłoby się wydawać, że wszystko jest już dobrze, jednak… chłopak ma pewien uraz, który powoduje problemu z pamięcią. Marcel nie pamięta ostatnich dwóch lat, nie pamięta Dominiki, niczego co wspólnie przeżyli.

Przed główną bohaterką staje wyzwanie. Musi na nowo zawalczyć o serce swojego chłopaka i sprawić, aby wspomnienia w jego głowie i sercu na nowo nabrały barw.

Bardzo podoba mi się pomysł na taką fabułę, która mimo, iż bolesna, to jest naprawdę ciekawa. Autorka postawiła przed Dominiką trudne wyzwanie, które główna bohaterka podejmuje. Sama po sobie wiem, że walczyłabym o uczucie, o relację, na której by mi zależało, dlatego bardzo kibicowałam tej postaci.

Podobało mi się również wsparcie ze strony rodziny, autorka świetnie to opisała, wszystko wydawało się takie realne. Aczkolwiek momentami Marcel mnie irytował. W pierwszym tomie bardziej pałałam do niego sympatią, chociaż nie jestem pewna, czym to jest spowodowane. Pomijając kwestię osobowości tego bohatera, wszystko inne mi się podobało. Rzadko spotykam się z motywem śpiączki, który byłby ukazany tak realnie. A wiem coś o tym, gdyż jedna z najbliższych mi osób była w takim stanie. Dlatego nie przepadam za tym motywem, gdyż często jest traktowany zbyt pobieżnie, wręcz naiwnie. Natomiast tutaj bardzo mi się podobało ukazanie takiego stanu, za co niezwykle doceniam autorkę.

Książka naprawdę mi się podobała i czekam na więcej pozycji od tej autorki.

Ponadto, cieszę się, że tak dobra powieść wyszła spod pióra naszej rodaczki, polecam!