Książki takie jak my

RECENZJA „Lepsza niż ja” Louise O’Neill

O autorce:

„Irlandzka autorka powieści młodzieżowych. Studiowała w Dublinie. Spędziła rok w Nowym Jorku, pracując u boku Kate Lanphear, pracującej dla magazynu ELLE. Po tym wróciła do domu i napisała pierwszą powieść.

Jest autorką felietonów w Irish Examiner . Jej debiutancka powieść zdobyła wiele nagród i są plany jej zekranizowania przez Killer Films. Jej druga powieść była bestsellerem i otrzymała tytuł książki roku przez Irish Book Awards 2015.”

O książce:

Data wydania: 24 kwietnia 2019

Liczba stron: 416

Kategoria: literatura młodzieżowa

Wydawnictwo: Feeria Young

Opis książki:

„Wyobraź sobie, że zostałaś zaprojektowana, by być idealną.

Wyobraź sobie, że twoje imię zawsze pisze się małą literą.

Wyobraź sobie, że od zawsze mieszkasz w szkole, w której uczysz się, jak stać się najpiękniejszą, najszczuplejszą i najlepiej ubraną. W której nieustannie porównujesz się z „przyjaciółkami”.

Wyobraź sobie, że najważniejsze dla ciebie jest miejsce w rankingu doskonałości, bo tylko od niego będzie zależało zainteresowanie mężczyzn. To ono określi, co się z tobą stanie, gdy skończysz szkołę.

Musisz być piękna. Musisz być dobra. Musisz być uległa.

Czy naprawdę chcesz tak żyć?”

Moja opinia:

Świat całkowicie się zmienił. Teraz kobiety nie rodzą kobiet, a naszego gatunku już nie ma. Istnieją natomiast Strefy, w których schroniły się ocalałe osoby, które zaczęły realizować projekt mający naprawić nowy świat. Wszystko co było niedostatecznie dobre zostało wyeliminowane. Nowy świat ma być idealny, tak jak Jałówki – czyli kobiety, które produkuje się dla dziedziców. Jałówki muszą być idealne, piękne, ich inteligencja nie jest ważna. W ich świecie panuje rywalizacja, każda z nich chce być najlepsza. Najładniejsza, najlepiej ubrana, najbardziej idealna.

Ta powieść w pewien sposób ciekawie ukazuje nasze realia, to, do czego zmierza ten świat. Kobiety coraz częściej dbają o to, by wyglądać wręcz jak lalki. Nie dobrze, lecz sztucznie. Media ukazują nam idealne zdjęcia idealnych pań, z wieloma warstwami makijażu i graficznej obróbki. Czy naprawdę wygląd jest ważniejszy od tego, co sobą reprezentujemy? Kanon piękna nieustannie się zmienia, ale to, czym się kierujemy, wartości moralne, to z nami zostaje.

„Lepsza niż ja” to powieść, która ukazuje brutalność świata, w którym bardziej liczy się wygląd niż inteligencja. Równie ważna przestała być autonomia, czy też indywidualizm, które zastąpiono masową produkcją i określonym kanonem zachowań.

Ta powieść ukazuje wiele zachowań, z którymi spotykamy się na co dzień. Robienie pięknych zdjęć i wrzucanie ich do sieci, aby każdy mógł wszystko zobaczyć. Fotografowanie dosłownie wszystkiego, a po co? Aby brać udział w bezsensownej rywalizacji?

Książka jest godna polecenia. Przede wszystkim niesie ze sobą wartości i jest po prostu życiowo mądra. Porusza ważny problem, jaki jest samoakceptacja, której wielu osobom brakuje. Powieść jest dobrze napisana, czyta się ją jednym tchem, a główna bohaterka to świetna dziewczyna.

„Lepsza niż ja” to dobrze napisana powieść, kierowana do młodzieży, która spodoba się również dorosłym czytelnikom. Jest to historia zaskakująca, którą szczerze Wam polecam.